Paard wilde gek doen en ging bij de kippen in de kerk slapen en man slaapt bij de nonnen. 115km, St. Domingo de la Calzada.

smsje van 14.28 uur

Bernhard had vandaag een hele mooie rit met veel klimmen en mooie uitzichten. Hij is ook langs veel druiven velden gereden. Dit is de wijnstreek Rioja. In Logrono kwam hij 2 fietsers tegen uit Didam en die heeft hij even geholpen met de juiste weg te vinden.

Na een dagrit van 115km is hij geeindigd in St. Domingo de la Calzade wat weer een typisch Pelgrims stadje is met een kerkje met in de toren 2 kippen. Ik zal voor de gene die niet bekend zijn met deze legende, het verhaaltje hieronder nog even plaatsen.

Alle hotels waren vol behalve de duurste (uiteraard) maar onderweg naar het prijzige hotel zag hij een klooster/hotel gerund door de nonnen. Hier heeft hij een kamer kunnen krijgen voor 35 euro! Het pelgrims hotel heeft 400 kamers en het ziet er allemaal perfect uit! Die nonnetjes hebben het goed voor elkaar!

Wat wil je nog meer? Hij kon zelfs nog een warme maaltijd krijgen, bestaande uit 2 kippenbouten (die hebben de nonnen uit de kerk geplukt) sla, een soort hutpot en een stuk pizza!

Hij heeft verder nog even boodschappen gedaan, dus hij is weer voorzien van banaan en Danone!

Ik had hem net aan de lijn en hij zat in de kloostertuin zijn fiets te poetsen met babydoekjes, die werkelijk overal goed voor zijn!

Voor de liefhebbers, hieronder de legende van de kippenkerk! misschien wel de bekendste legende van de hele camino.

Volgens de overlevering trok een Duits gezin, bestaande uit vader, moeder en een zoon naar Santiago.

Tijdens hun verblijf in Santo Domingo werd de herbergiersdochter verliefd op de zoon, die echter andere zaken aan zijn hoofd had en haar avances afwees. Afgewezen, sloeg haar liefde om in haat en zij zon op wraak. Zij verborg een kostbare beker in de bagage van de jongen en beschuldigde hem van diefstal. De jongen werd veroordeeld en opgehangen.

Toen de diepbedroefde ouders een laatste blik op hun terechtgestelde zoon wilden werpen, zei hij dat hij nog leefde omdat Sint Jacobus zijn voeten ondersteunde. De opgetogen ouders liepen meteen naar de rechter die hun zoon had veroordeeld en vertelden wat er gebeurd was. De rechter, die net een gebraden haan en een kip at, wilde hen niet geloven en zei: “Uw zoon is net zo levend als de kip en de haan op mijn bord”.

Meteen daarop kregen de beide vogels hun veren terug en vlogen luid kakelend van de tafel af.

De rechter, overtuigd, liet de jongen losmaken en de herbergierdochter werd in zijn plaats opgehangen. Sindsdien hebben er steeds een levende haan en kip een plaats gekregen in de kerk.

Daar bevindt zich verder de graftombe van de heilige die aan deze plaats zijn naam heeft gegeven. Santo Domingo was erg begaan met het lot van de pelgrims die zich door moeilijk begaanbaar terrein moesten worstelen. Hij stichtte een klooster en legde samen met de andere monniken wegen, bruggen en herbergen aan.

Hiervoor werd hij na zijn dood heilig verklaard en gaf zijn naam aan de plaats waar hij geleefd had en begraven was.

Morgen weer On the road again!